29 Ocak Cuma Cambria’dan L.A.’e Devam

Maria’nın hazırladığı kahvaltının ardından yola koyulduk. Kahvaltı yan masa ile ettiğimiz sohbet sayesinde daha da keyifli hale geldi. Amerikalı aile, Türkiye’yi artık kafasında nasıl biliyorsa, Ateş ve Efe’nin ingilizce konuşuyor olmasına  çok şaşırdılar. Bu lisanı nereden öğrendiklerinden tut, Orta Doğu ‘da devam eden savaş, bunun Türkiye’ye güvenlik etkisi, benim gezi yazılarını topladığım  bloğum, konu konuyu açtı. Uzun ve neşeli sohbet kahkahalar  ile renklendi. Otel görevlileri ile karşılıklı teşekkürler ve vedalaşmanın ardından dün akşam güneşi batırdığımız sahile sürdük arabayı. Çocuklar ve ben yeniden okyanusa girmek istiyorduk. Kıyıya ulaştığımızda mutluluk ve telaş ile yine denize koştuk. Aynı keyifli anları hafızamıza iyice yerleşmesi için yeniden tekrar ettik. Bir süre sonra ayaklarınız donduğu için sudan çıkasınız da gelmiyor. Buranın tek sorunu kum değil çakıl oluşu ve bunun da ayaklarımızı acıtmasıydı. Buna rağmen çok eğlendik. İç çamaşırlarımıza kadar ıslak bir halde arabaya geldik. Kısa bir temizliğin ardından yola devam…

Bugünkü yol 350 km. Yani yorucu. İlk mola vereceğimiz yer Santa Barbara olacaktı. Buraya varmak da 127 mil yani yaklaşık 2.5 saat demekti..Neyseki çocuklar arkada uyudu. Onlar uyanık olduğunda genelde bir  bağırış çağırıştır gidiyor. Bu ses, bir süre kulağı tırmalamıyor, bir süre haydi sabredelim nede olsa sıkılıyorlar ve haklılar moduna geçiyoruz ama bir süre sonra, – Efeeeeeeee yeterrr !!! diyerek patlıyoruz.

Santa Barbara

Santa Barbara İskele

Ateş ile Santa Barbara’ya daha önce gelip gelmediğimiz hatırlamaya çalıştık. Aslında iskele bana çok aşina geldi. Ama yine de emin olamadık. Önce plajın önüne çekip dev dalgalar ile kay kay yapan gençleri izledik. Ellerindeki tahtalar ile dalgaya doğru yüzüp, dalga ile birlikte üzerine çıkıp, onun akışına uygun ilerlemeye çalışıyorlardı. Bunun çok da kolay olduğunu söyleyemeyeceğim.10 hamlenin 3’ünde  kaymayı ancak başarabiliyorlardı. Oradan iskeleye devam ettik. İskelede bir çok fast food satan yer var. Uykudan uyanan canavarlar, hemen bir şeyler yemek istediler. Biz de onlara uyduk. Kalorinin dibine vurduk. Pelikanları, martıları, sörf yapanları seyrettik. Hem de dinlendik. Ardından yola koyulduk. Son 100 milimiz kalmıştı. Yani yaklaşık 2 saat. Şehrin biraz dışında kalan ama yolumuzun üzerindeki Camarillo Premium Outlets’e uğrayacaktık. Burası, toplam yolumuzun tam ortasındaydı. Böylece  arabada daha az vakit geçirmiş olacaktık. Hava kararmadan vardık. Önce kabin tibi bir valiz almak üzere hedefe kilitlendik. Hemen de aldık. Sonra diğer mağazaları dolaştık, ama sanırım kur nedeni ile  öyle ucuz bulduk, haydi alalım diyecek durumumuz olmadı. Yine de Tuba’nın yeni doğacak bebeği için, bizim ufaklıklar için ve kendimiz için bir kaç parça malzeme aldık.

Bugün aslında en uzun yolumuzu yaptık. Los Angeles’a vardığımızda geceydi. Yorulmuştuk ve uykumuz vardı. Çocukları otelde bırakıp yiyecek birşeyler almak umudu ile dışarı çıktık. Bir market peşindeydik ama bulduğumuz benzincideki sandviçler de cazip gelince hemen alıp odaya döndük. Efe film açmıştı. Yataklara uzanıp bir şeyler yiyerek film izleyerek uyuduk.Kaldığımız otel, Best Western Plus Hollywood Hills Hotel.