3 günlük bir seyahatin ardından çantada kalanlar…

Macahel, Artvin’in Borçka ve Gürcistan’ın Acara özerk cumhuriyetine yayılan vadi ve tarihsel bölgenin adıdır. Gürcüce ismi maca-bilek ve heli-el sözcüklerinden oluşuyor. Bölge, Karçal dağlarıyla Gürcistan ve Türkiye arasında doğal bir sınır olarak bölünmüş. Altı köy bizim, on iki köy de Gürcistan sınırları içinde kalmış. Türkiye’de kalan köyler, Camili, Düzenli, Efeler, Kayalar, Maral ve Uğurlu. Köylerin yerleşimi elin bileği ve devamında beş parmak gibi olunca Macahel ismi daha anlamlı geliyor. Girişte karşımıza çıkan ilk köy Düzenli Köyü. Asfalt yoldan vadiye doğru inerken karşınıza çıkan birkaç ev ve cami, köye geldiğinizi haber veriyor. Düzenli Köyünü geçtikten sonra bilek olarak Camili Köy geliyor. Burada bölgedeki çocukların yatılı olarak gittiği bir orta okul ve alış veriş için bir bakkal ve köylerin olmazsa olmazı kahve var. Bal satışı yaptıkları kooperatif de köyün içinde. Biz Efeler köyünde kaldık. Aslında konakladığımız yer bu köyün de biraz dışında, Bambulay Pansiyon’du.

Bölgede yaşayan insanların çoğu Gürcüce biliyor. Geçim kaynakları arıcılık. Karakovan balları bu yörenin.  Kafkas arı ırkı sadece bu bölgede yaşıyor. Ağustos ayının ortasında (23 Ağustos) Macahel Saf Kafkas Arı ve Bal festivali var. Kafkas arısının yegane gen merkezi olan Macahel ‘in bu ayrıcalığını korumak için yöredeki tüm üreticiler bilinçlendiriliyor. Bu bölge aynı zamanda Unesco tarafından dünyanın sayılı biyosfer rezerv alanlarından biri olarak da listelenmiş. Yolumuzun üzerinde bir köprüye rastladık. Kraliçe Tamara köprüsü. Ortaçağ dönemine ait kemer taş köprünün  12. yy da yapıldığını okuduk.  Arabayı hemen olduğu yere bırakıp doğru köprüye. Köprüdeki eğlenceyi kimse kimseyi dereye atmadan bitirdik. Patika ‘ya hava kararmadan gitmek üzere yola çıktık.

Patika Pansiyon için kilometre olarak yine kısa ama süre olarak yirmi dakika bir yol  gösterdi navigasyon. Vardığımızda artık iyice pilimiz bitmişti. Akşam yemeğini yediğimiz gibi odamıza çekildik. Burası merkezin (merkez dediğimiz yerde de pek bir şey yok elbette) dışında. Görgit yaylasına ya da Fındık yaylasına çıkacaksanız buralar pansiyona yakın. Bambulay’ın sahibi Kenan Bey, ertesi gün Fındık Yaylası’na gitmemizi önerdi. 

Çamlıhemşin’e veda edip Macahel’e geçmeden önce kaldığımız yere çok yakın olan Bulut Şelalesi’ni görmek ve Fırtına deresinde rafting yapmak istedik. Daha önce Melen çayında böyle bir deneyimimiz olmuştu ve çok eğlenmiştik. Yol boyunca (Ardeşen-Çamlıhemşin yolu) rafting yapmak için birçok tabela var. İçlerinden Çavuşoğlu Raftingi seçtik. Su seviyesi Temmuz ayında düşük olunca zorluk derecesi de düşük. Ama yine de eğlendik. Yaklaşık 5 km süren bir parkurdu. Fırtına deresinin bir yakasından diğer yakasına, çelik halatlar üzerinde kayarak geçtiğiniz  zipline denen  aktiviteyi de denedik. Kısa sürmesi dışında bir şikayetimiz olmadı.

Raftingin ardından Bulut Şelalesine. Aracımızı milli parkın girişinde bıraktıktan sonra şelaleye ulaşmak için 2 km boyunca yürüdük. Yanımızda bize Tar Deresi eşlik etti. Ve tabii kertenkeleler. Şelaleye varmaya yakın asma köprüde kısa bir sallanma molası verdik tabii. Bulut Şelalesi Türkiye’nin en yüksek şelalesi diye geçiyor, dökülmeye başladığı yer tam olarak görülmediği için sanki bulutların içinden akıyor gibi bir duygusu var. Zaten bu ismi veren de ziyaretçiler olmuş. 250 metre yükseklikten dört kademede dökülüyor. Altındaki küçük gölcüğe girdik. Çok soğuk ama girilmeyecek gibi de değil.

Huser Yaylası’na çıkan yol, Ayder Yaylası’nın içinden geçiyor. Ayder maalesef artık büyük şehrin yayla versiyonu olmuş. O kadar kalabalık ki içinden geçmek iş çıkış saati köprü yolunda tıkalı kalmak gibi. Çamlıhemşin – Huser arası iki saat sürdüyse bunun bir saati Ayder ‘den çıkmakla geçti. Çok fazla Arap turist var. Artık onlara turist denir mi bilmiyorum çünkü her yerdeler, kalabalıklar. Seyrek olan biziz. Yöre halkı memnun olmasa da esnaf memnun. Tüm tabelalar Arapça ‘ya dönmüş.  Türk müşterilerin pek yüzüne baktıkları söylenemez. Yolun o kısmını sabırla tamamladıktan sonra Ayder çıkışından Huser Yaylası yönüne kıvrılıp, tırmanışa başlayabilirsiniz. Pokut ve Sal yolundan farkı var mı diye merak edecek olursanız,  Pokut ve Sal sanki Uludağ’a patika bir yoldan çıkıyormuşçasına yeşil bir yoldu. Çam ağaçlarının arasından keskin U dönüşleriyle ve çukurlara gire çıka ilerliyorsunuz. Burası daha farklı. Huser’ de yol geniş ama bir yanı uçurum. Çünkü yol boyunca ağaç bitki örtüsü yok. Sanki birden Nevada’nın sarp kayalardan oluşan dağlık bölgelerinde bir filmin içindeyiz.  Ve tırmanışa başlar başlamaz ilerideki vadinin içine su gibi yayılan bulut tarlası nefis bir görsel şölen olarak önümüze serildi. Sürekli fotoğraf çekme isteğimize biz de engel olamadık. Nasıl istemeyelim ki! Uçak kokpitinde bulutların üstünde seyahat etmek gibi burada olmak. Üstelik ayaklarımız yere basarken. Böyle bir güzellik dünyanın neresinde vardır bilmiyorum. Şansımıza yılda üç beş kere rastlanan açık ve güneşli bir gündü. Genelde tur şirketleri, yaylaya çıkmadan önce, yukarıyı arayıp soruyorlarmış manzara net mi, hava açık mı diye.  Çünkü onca yolu çıkıp hiçbir şey görmeden (bulutların içinde) geri dönmek de var. Eğer vaktinizi planlayabilirseniz yol üzerindeki Avusor Yaylası’na da uğramanızı öneririm. Huser’e çıkarken yaylayı göreceksiniz. Telefon çekmiyor. Elektrik diğer yaylalarda olduğu gibi güneş enerjisiyle üretiliyor.  Avusor’a bir saat yürüyüş mesafesinde buzul gölü var. Kaçkar dağlarının eteklerindeki bu göl bizim için başka bir seyahatin konusu olsun. Huser Yaylasında bulutların üzerinde uçacağınız bir salıncak ve güzel fotoğraflar çekmeniz için bulut denizinde gidiyor hissi veren kayık sizi bekliyor. Bir şeyler atıştırabileceğiniz, çay, kahve, su içebileceğiniz büfe ve önündeki tahta banklar, gün batımına kalacaksanız ideal. Eğer minibüsle çıktıysanız gün batımını izlemek güzel olabilir. Zaten bu amaçla akşam üzeri yola çıkan araçlar var. Ancak kendi arabanızla bu zor olabilir. Çünkü yol gündüz bile çetrefilliyken gece karanlıkta, çukurları ve uçurumu görmeden gitmek için bence riskli. Günün sonu Çamlıhemşin Patika Pansiyon’dayız. Üç yaylayı bir güne sığdırdık, zaferimizi kutlayalım. Güzel bir yemek, mis gibi bir duş, yumuşacık, tertemiz bir yatak…